ریحانه های منتظر

مرحوم علامه سید محمد حسین طباطبایی تبریزی از جمله افرادی می باشد که نپرداختن به شخصیت فرهیخته ای چون او زیانی جبران ناپذیر است ؛ زیرا حکیمان و فرزانگانی چون علامه، اسوه و آموزگار کمالند و زندگی و منش آنان روشن و روشنگر است و امروز، روزگار ما به شناخت اسوه هایی چون او به شدت نیازدارد.

• یکی از فرزندان ایشان می گوید:« روزی ایشان در منزل نبودند، وقتی آمدند من عرض کردم یکی از شاگردان شما آمده بود و با شما کاری داشت. ایشان فرمودند : بگوئید یکی از رفقا ، اینها رفیقان من هستند.
• فرزند ارشد ایشان نیز می گوید:« مرحوم علامه اگر با کسی معاشرت یا مسافرت می کرد و ماهها این معاشرت یا مسافرت به طول می انجامید ، او نمی فهمید که علامه چه چیزی بلد است و چگونه عالمی است ، هیچ وقت زبان باز نمی کرد که چیزی بگوید مگر اینکه چیزی از او می پرسیدند.»
• دختر ایشان می گوید: « گاهی ابتکارات مهم علمی و فلسفی خویش را به گونه ای ساده بیان می کرد که می پنداشتیم این مطلب در تمام کتب وجود دارد ولی پس از مراجعه ، معلوم می شد فقط کشف و ابتکار خودشان بوده است. او هرگز نمی گفت: برای این مطلب چنین و چنان زحمت کشیدم یا این ابتکار من است.»
• وقتی از شهید مطهری پرسیدند : دلیل این همه تجلیل شما از علامه طباطبایی برای چیست و چرا تعبیر ” روحی فداه ” را در مورد استادتان به کارمی برید ، آن فیلسوف پاسخ داد : من حکیم و عارف ، بسیار دیده ام و احترام من به ایشان به خاطر علم او نیست ، بلکه از این جهت است که او عاشق و دلباخته اهل بیت است .
• علامه خود طی خاطره ای می گوید:” یک روز در نجف اشرف درمدرسه ایستاده بودم که مرحوم آیت الله سیدعلی قاضی از آنجا عبور کرد ، چون به من رسید ، دستش را برشانه ام گذاشت و گفت: ای فرزند ، آخرت می خواهی نماز شب بخوان و دنیا می خواهی نماز شب بخوان.”
• یکی از شاگردان علامه نقل می کند: « وقتی علامه در عتبات بودند ، به توسل و بکاء برامام حسین علیه السلام و شرکت در مجالس عزاداری مراقبت داشتند. می گفتند : دستگاه امام حسین علیه السلام باید توسعه یابد و در دستورات اخلاقی خود به این نکته تاکید داشت که هیچ کس به هیچ مرتبه ای ازمعنویت نرسید و گشایش و فتح یابی نکرد ، مگر در حرم مطهر حضرت امام حسین و یا در توسل به آن حضرت.»

3 صلوات هدیه به روح والای این مرد خدا …..

منبع: سایت تبیان