ریحانه های منتظر

بهارسال۱۴۹۶هم برای خودش عالمی دارد، درحالیکه دنیا پیشرفت شایانی کرده وهمه چیزمخصوص صدسال دیگراست!
در آن دوره شایدهنوز تاریخ جزکتابهای درسی باشد ومعلم برایشان ازما سخن بگویدو آنها حین گوش دادن به حال ما تاسف بخورند و یانه فقط بگویند خوش به حالشان چقدر دغدغه ی مردم صدسال پیش از این اندک بوده است .

شایدهنوز کتابی به نام جغرافیا داشته باشندو استاد از کوههای صد سال گذشته که تبدیل به معادن شدندو ازبین رفتندو دریاچه هایی که خشک شدند و جنگلهایی که وسعت آنها محدود شد و زمین های زارعی که تبدیل به شهرکها شدند و جانورانی که نسل آنها منقرض شد سخن بگوید.

شاید در کلاسی به نام ادبیات از شاعران و نویسندگانی که امروز در کنار ما زندگی می کنند و ما کمتر با چهره ی آنها آشنا هستیم بگویند و دانش آموزان در دلشان آرزو کنند کاش آنها را دیده بودیم .
در سال ۱۴۹۶ چهره ی واقعی بسیاری از سیاستمداران امروزجهان آشکار خواهد شد، که کدام وطن دوست بودند و کدام وطن فروش و از دلیل واقعی جنگها و صلح ها پرده برداشته شود.

سال ۱۴۹۶ سال عجیبی است چون نوادگان مااسم ما را هم نشنیده اندو هیچ کس به فکر مانیست همانطورکه ما به فکراجداد صدسال پیش خود نمی افتیم و اسم آنها را نمی دانیم.

اگر ما در قرن آینده ناگهان زنده شویم و در یک روز بهاری۱۴۹۶ بخواهیم سری به خیابان وخانه ی محل سکونت خود بزنیم قطعا درلابلای تاریخ و زمان گم می شویم و آدرس را پیدا نمی کنیم همانطور که اجداد صدسال پیش ما اگر به این دنیا بیایند،دیگر از خانه های حیاط دار و سرسبز و کاهگلی و کوچه های زیبای زمان خود اثری نمی بینند.حتما اجدادما از هیاهوی ماشین ها و هواپیماها و ترافیک و آلودگی هوا و تماسهای دنیای مجازی و فست فودها و همه چیز کارشان به جنون کشیده خواهد شد .
السلام ای بعد از ما آیندگان رفتنی برشما خوش باشد این ماتم سرای ماندنی

زهره عبداله زاده حسینی