ریحانه های منتظر

«خامنه ای» تازه هم سنّ «خمینیِ» در سال 57 شده است

هفته گذشته امام خامنه ای هفتاد و هشت ساله شد. 78 سالگی رهبر معظم انقلاب را در حالی پشت سر گذاشتیم که برخی از رسانه های کینه توز و معاند در تلاشند تا با تشکیک در سلامتی ایشان، دل مؤمنین و دوستداران انقلاب اسلامی را در اقصی نقاط دنیا بویژه در داخل کشور خالی کنند. از این بگذریم که امام خمینی (ره) به ما آموخت : «کسی که الله اکبر سلاحش است، کسی که خدای تبارک و تعالی پشتیبان او هست، این دیگر احتیاج به این ندارد که یک نفر آدم باشد یا نباشد. بود و نبود یک نفر آدم هیچ تأثیری در این نهضت اسلامی ملت ما ندارد.» (جلد ۱۳ - صفحه ۱۴۸)

جالب اینجاست که انقلاب اسلامی وقتی به پیروزی رسید، خمینی کبیر هم 78 ساله بود. یعنی اکنون بعد از تجربه 38 ساله انقلاب و بعد از تجربه 28 سال رهبری و سکانداری این انقلاب، تازه رهبر ما به سن و سالی رسیده که امام خمینی(ره) در آن سن و سال، رهبری این انقلاب و نظام اسلامی را به عهده گرفت و در طول ده ساله رهبری خود، تجربیاتی همچون استقرار نظام حمهوری اسلامی، تدوین قانون اساسی، مقابله با جنگ های داخلی، خنثی سازی کودتاهای کور، حمله نظامی آمریکا در طبس، تحریم های اقتصادی و نظامی، بمب گذاری های 7 تیر و 8 شهریور، جنگ تحمیلی و فرسایشی 8 ساله و … را تجربه کرد.

حالا اما ما زیر سایه رهبری هستیم در همان سن و سال؛ با کوله بار 38 سال تجربه آن هم در حالی که 28 سال آن را خود، سکاندار بوده است! وقتی به گذشته باز می گردیم و تاریخ بعد از ارتحال امام را ورق می زنیم تازه می فهمیم، مایی که احساس می کردیم بدون امام نمی توانیم راه برویم، 28 سال است این راه را بدون او پیموده ایم، 28سال است که هم چنان با قدرت های بزرگ جهان پنجه در پنجه و چشم در چشم مانده ایم، تازه یادمان می آید که بعد از خمینی هم کم بحران هایی را پشت سر نگذاشتیم، از اولین بحران که ارتحال امام خمینی(ره) بود تا تهدیدات امروز، مگر کم بود؟ چرا دشمن نتوانست یک گام به جلو بردارد؟

برخی نگران آینده اند، نگران فتنه ها، من اما وقتی بالای سرم رهبری مثل سید علی را می بینم، خیالم راحت است که اگر پشت سر او حرکت کنم، نه استکبار توفیقی خواهد داشت، نه انحراف و نه منافقینی که ولایت فقیه ورد زبانشان است و در عمل، ساز خود را می زنند.

حمید رسایی