ریحانه های منتظر

خزان ز راه می رسد ، جوانه پیر می شود

نَفَس چه زود می رود ، بیا که دیر می شود

شب است و باد می وزد ، چگونه صبح می کنی؟

دلم چه شور می زند ؛ به غم اسیر می شود

چه راه ها که بی عبور تو غبار می خورد

چه دشت ها که بی حضور تو کویر می شود

همیشه در تخیلم ز شوقِ وصل ، خُــــرّمم

نگو ز هجر با دلم ، بهانه گیر می شود

اگر نیایی ای بهار آرزوی فاطمه !

مرام تازیانه خدشه ناپذیر می شود

که گفت زود می رسی ؟ “چه دیر زود می شود!”

نَفَس نمانده زود باش ! بیا که دیر می شود…

اللهم عجل لولیک الفرج